محمد ملیحیان خوش

در یاد و یاد داشت هایم چون دریا موج می زنی و دست نوازش بر سر احساسم می کشی با کوزه ای در دست می آیی تا شقایق های وحشی دلم از تنهایی نگریند و دوباره به تماشای باغ ها برویم باید دست ها را بالا برد دست هایی که نشانه ی عشق اند تا از آن ها باران ببارد

نظرات 2 + ارسال نظر
نیلوفر چهارشنبه 21 اسفند‌ماه سال 1392 ساعت 08:26 ق.ظ http://niloofareeeshgh.blogfa.com

با سلام
لطف می کنید شعر من رو بخونید ببینید برای دکلمه خوبه یا نه

توو دستای توام شاید چه ریشه های سنگینی
هر آهنـگی زدم انگار تو گفتی باز غمگینی
توو دستای تو جون دادم توو آغوشی پُر از قدرت
چقدر بی رحمه تنهایی پُر از وهم و پُر از نفرت
روو پاهای خودم می رم درون تو وِلَم کرده
چه ساده مطمئن بودم که عشقت عاقل ام کرده
باز از فکر خودم دوری چقدر حالا پشیمونم
اگه باز عاشقت باشم یه لحظه ام نمی مونم
چه مغرور عجیبی که تو رو تنها نمی ذاره
عذابش می دی و بازم به روت حتی نمیاره
تو رو دوست داره اما تو تو حرفاشو نمی فهمی
نمی دونی گُمِت کرده بازم بی وقفه بی رحمی
تو از دنیای من دوری من اینو تازه فهمیدم
چقدر سخت عاشقت بودم حقیقت رو نمی دیدم
منو بَدرقه کن شاید که وجدان تو برگرده
ببین بَرگا دارن می گن هوای کوچه هم سرده
صدام کن با یه لحنی که همیشه عاشقش بودم
نذار باور کنم تنها شدن رو لایقش بودم
صدام کن تا بازم ماهی به دریای تو برگرده
تموم قطره ها می گن که این تنگ قانعم کرده



با تشکر

لطفا از قسمت ارسال شعر اقدام نمایید
شعر شما را حتما خواهم خواند

ghoghaaaaaa شنبه 26 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 07:08 ب.ظ http://ghoghaaaaaaaa blogfa.com

سلام
ممنون از اینکه اومدین

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد