شعر ارسالی از: حسین علی دلجویی
http://delju.blogfa.com
--------------------
این دل آشفته که همراه ماست
تارو پودش سوز آتشگاه ماست
ما به جامی شعر ، حالی میکنیم
این همانا لذت گه گاه ماست
قلب ما اردوی شعر و شاعریست
سینه ی عشاق اردوگاه ماست
قلب شاعر مامن عشق خداست
این سرشت و طینت آگاه ماست
پنج اصل عشق تا اندوختیم
بهترین سرمایه ی پنجاه ماست
تا که طوفانی شود دریای دل
یک غزل تضمین بندرگاه ماست
دل شکستن نیست در سلک ادب
گر چه ره پیداست، این بیراه ماست
در خیال خویش مشروطم نکن
ای که چشمت درس دانشگاه ماست
تا غزل باران شوم ، چشمت همه
بهترین قافیه ی دلخواه ماست
بازجویی میشوم در شعرها
تا که چشمت پیر کاراگاه ماست
کارسرباز غزل جانبازی است
تا رخت در صفحه ی دل شاه ماست
این قصیده گر که وصفت کم نمود
حاصلی از طینت خودخواه ماست
نادم از عشق عزیزان نیستم
گر چه این سینه ندامتگاه ماست
با طلوعت در حجاز سینه ها
رو به محرابت همه درگاه ماست
از همان روزی که عاشق شد دلم
هاله ای پیوسته گرد ماه ماست
ما فقط از شاعران دل میبریم
پشت کوی بطن چپ بنگاه ماست
من چه دارم جز هوای کوی تو
با توام، با تو ،که خاطر خواه ماست
حیف با این عمرهای بی اساس
بدترین غم فرصت کوتاه ماست